Так любімая многімі пакаленнямі беларусаў паэма «Тарас на Парнасе», якая набыла вядомасць яшчэ ў ХІХ стагоддзі, заставалася ананімнай больш за стагоддзе. Для гісторыка і літаратуразнаўцы Г.В. Кісялёва (на здымку) устанаўленне асобы «бацькі» палясоўшчыка Тараса стала справай жыцця.

Святло яркай бліскавіцы талента Канстанціна Вераніцына, які 15 красавіка 1855 г. завяршыў у г. Гарадку напісанне паэмы «Тарас на Парнасе», даходзіць і да нашых дзён. Восьмы раз на Гарадоччыне, радзіме самага славутага беларускага ананіма, ладзіліся ўрачыстасці: 5 чэрвеня тут прайшло раённае свята народнай творчасці, беларускай паэзіі і фальклору, прысвечанае К. Вераніцыну, — прыгожае, вялікае, шчырае, як душа людзей, якія спакон вякоў жывуць на гэтай зямлі.

В деревне Яново Городокского района около старой дороги на Вировлю возвышается высокий каменный крест. У его основания лежит каменная глыба меньшего размера, по очертаниям напоминающая крест, с нанесенными солярными знаками. С какого времени сохранились эти свидетели старины, где и кем первоначально были поставлены? Об этом знает только история...

У гэту нядзелю ў Гарадку будзе праходзіць свята «Квітней, Радзіма Беларусь!» прысвечанае Дню Незалежнасці Рэспублікі Беларусь і 72-й гадавіне вызвалення Беларусі ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў

Олега Пулерова (на снимке) знает весь город и район: по жизни он идет с песней, со школьных времен, во время учебы в ГГАТК, службы в армии, работая на птицефабрике, а теперь — в области культуры, выступает на фермах, полях, в сельских клубах, на районной сцене.